Jongen van 16 jaar met ADHD
Jan verschijnt als een echte puber: hij kijkt ongeïnteresseerd en geeft aan dat het best goed gaat. Zijn moeder die erbij is geeft echter aan dat hij druk is, zo druk dat het lastig is thuis. Jan zegt niets en wiebelt. Ook maakt hij geluidjes als hij in rust is.
Zelf zegt hij dat het zo druk is in zijn hoofd, hij denkt aan allerlei dingen tegelijk en kan dat niet stoppen.
Het is vooral erg als hij na school thuiskomt. Het is of hij in de klas alles merkt en dat meeneemt, waardoor kan hij zich slecht concentreren. Zo weet hij vaak niet meer wat hij gelezen of gedaan heeft. Dat is erger als hij een drukke dag heeft en beter als hij alleen is. Alles leidt hem af, lijkt het wel.
Hij zit op een school voor speciaal onderwijs. Het plannen van dingen vindt hij het moeilijkst. Hij lijkt niet dyslectisch; hij kan bijvoorbeeld goed en lang lezen, maar beweegt dan wel constant.
De drukte zit in heel zijn lijf. Hij kan bijna niet stilzitten en zich ook moeilijk stilhouden. Daardoor heeft hij regelmatig ruzie, voor hij het weet heeft hij iets uitdagends gezegd. Volgens zijn moeder zoekt hij steeds de grenzen op. En als ze die dan stelt, loopt hij stampend van boosheid weg en gooit de deur achter zich dicht. Hij kan ook echt plagerig en storend zijn.
Het is het ergst als de structuur in zijn leven verandert: aan het begin van de vakantie en aan het begin van de school. Ook als het stormt is hij erg onrustig, terwijl hij wind juist leuk vindt.
Opvallend in het verdere verhaal is dat hij dol is op citroen, ijs en ijsblokjes en chocola, en een hekel heeft aan melk en vis. Ook heeft hij snel een rood hoofd en rode oren.
In periodes is hij zo onrustig dat hij bijna niet in slaap kan komen. Soms gebruikt hij slaappillen, maar dan staat hij zo moeilijk op.
Bij navraag geeft hij aan spannende dingen leuk te vinden, zoals hard (mee)rijden in de auto. ’s Avonds, als het donker is, is hij liever niet alleen thuis..
Hij krijgt het geneesmiddel Phosphorus MK.
Na zes weken blijkt dat hij al snel een stuk rustiger is geworden. Ook slaapt hij veel beter. Hij merkt zelf ook het verschil. Hij loopt meer rechtop, is directer geworden, durft mensen nu in de ogen te kijken: er is meer contact en hij is beter aanspreekbaar. De laatste week valt hij echter terug.
In de loop van een jaar wordt het middel ongeveer één keer per maand herhaald en wordt overgegaan op Phosphorus 10MK. Het blijft geleidelijk beter met hem gaan. Hij haalt zijn schooljaar, ondanks het feit dat hij niet erg gemotiveerd is voor het schoolwerk.
Geef een reactie