Duurzame ontwikkeling is ontwikkeling die aansluit op de behoeften van het heden zonder het vermogen van toekomstige generaties om in hun eigen behoeften te voorzien in gevaar te brengen, aldus de definitie van de VN-commissie Brundtland uit 1987.

Deze ontwikkeling kan je zien op makro-niveau (wereldniveau), en ook op microniveau. Hoe ga je als individu om met je lichaam (en geest), zodat je ook in de toekomst gezond kan blijven?

Duurzame geneeskunde: een geneeskunde die toekomstbestendig is. Een geneeskunde die de mens respecteert als een wezen in zijn totaliteit en die het zelfgenezend vermogen van de patient aanspreekt, waardoor hij kan genezen. Duurzame geneeskunde bestrijdt geen ziektes, maar bevordert herstel.

Nadat we genoten hebben van de welvaart van de industriele revolutie en de landbouwrevolutie, komen we tot het besef dat we niet ten koste van alles gebruik kunnen maken van de aarde. Een groene, duurzame industrie en een duurzame landbouw moeten het antwoord zijn op milieuvervuiling en het leegroven van de aarde: de aarde beheren op zo’n manier dat er ook wat overblijft voor de volgende generaties. Als voorbeeld de landbouw:

Duurzame landbouw

Dat is landbouw die toekomstbestendig is, zowel in ecologisch, economisch als sociaal opzicht. Dus met respect voor de aarde: de aarde gebruiken maar niet leegroven. De aarde beheren door te kijken naar de aarde als één groot organisme dat gezond moet blijven. Dus geen giffen gebruiken om onkruid en insecten te doden, maar door evenwicht te creëren, waardoor alle natuurlijke organismen naast elkaar kunnen bestaan. Respect voor de dieren die we gebruiken/willen opeten: dieren houden op een manier, die recht doet aan hun soortspecifieke gewoonten en leefwijzen. En respect voor de mensen die in de landbouw werken: een eerlijke prijs en goede werkomstandigheden.

Duurzame geneeskunde

De manier waarop we met ons zieke lichaam omgaan lijkt op de manier, waarop we met de aarde omgaan. Ook in de geneeskunde hebben we jarenlang gedacht dat we met de nieuwe technologieën en medicijnen alle ziekten er wel onder zouden krijgen. Niets is minder waar. Voor een duurzame geneeskunde moeten we met een andere blik naar de mens leren kijken.

In de conventionele geneeskunde wordt gekeken naar de mens in delen: voor buikpijn ga je naar de maag-darm-leverarts, voor longproblemen naar de longarts, en voor gewrichtspijn naar de reumatoloog. Logischerwijze wordt de oplossing gezocht toedienen van medicijnen (vaak giftige stoffen) om de symptomen te bestrijden of te onderdrukken. Roofbouw op het lichaam is het gevolg, waardoor de mens niet geneest maar in feite juist ongezonder wordt. Met alle gevolgen voor de toekomst. Veel chronisch zieken kunnen hierover meepraten: eerst krijg je een medicijn tegen de pijn, dan een medicijn tegen de bijwerkingen van de pijnstiller, en dan weer een volgend medicijn tot je een hele verzameling pillen dagelijks mag slikken. En daarmee vergiftig je je lichaam.

Duurzaam genezen betekent dat je met respect voor je lichaam als geheel (lichaam en geest), het probleem werkelijk oplost, nu en in de toekomst. De zieke werkelijk genezen, en niet symptomen onderdrukken waarna ze gevolgd worden door nieuwe symptomen. Werkelijk genezen zonder dat het lichaam (onherstelbare) schade aangedaan wordt. Werkelijk genezen waardoor het lichaam ook in de toekomst beter blijft functioneren en gezond kan reageren op ziektemakende prikkels van buitenaf. Ook voeding, leefstijl, inspiratie en liefde hebben een plaats in duurzame geneeskunde.

Welke therapieën vallen onder duurzame geneeskunde? Alle therapieën die gezondheid herstellen. Therapieën die de mens echt “beter maken”, dus gezonder dan voordat hij ziek werd.

Duurzame geneeskunde houdt rekening met de aarde en de andere aardebewoners. Milieuvervuiling door resten van medicijnen, resten van medicijnen in ons drinkwater en het gebruik van proefdieren voor het testen van medicijnen passen niet binnen het concept duurzaamheid. Duurzame geneeskunde dient niet alleen de patiënt, maar ook de aarde als geheel.