Honden worden regelmatig schijnzwanger na een loopsheid. Dit was functioneel en handig in de tijd dat ze als wolf nog in roedels rondzwierven. Als de meest dominante teef pups had en vervolgens op jacht ging, konden de andere teven- die schijnzwanger waren en dus melk hadden- het nest verzorgen en zogen. Bij onze huishond wordt schijnzwangerschap na de loopsheid vooral als lastig ervaren door de baas, en af en toe lijkt de hond er ook niet echt gelukkig mee te zijn. Zoals Lisa, een teefje van vier jaar oud. Direct na de loopsheid wordt ze altijd sloom. Ze wil niets meer, sjokt mee op de wandeling en eet slecht. Ze heeft wel wat opgezette melkklieren, maar produceert geen melk. Na negen weken- het moment dat ze bij een normale zwangerschap haar nest zou krijgen- verdwijnt de sloomheid als sneeuw voor de zon en is ze weer de vrolijke speelse hond die ze altijd was. Op dit moment is de loopsheid bijna afgelopen, en de eigenaar verwacht dat ze binnenkort “weer zal instorten”.

Bij verdere navraag blijkt, dat ze dol op zwemmen is, ook als het ijskoud is. Soms eet ze hout, ze is erg jaloers en ze kan heel erg tandenknarsen. Op basis van dit beeld krijgt ze het homeopathische geneesmiddel Apis 200K.

Na twee weken belt de eigenaar. De loopsheid is al tien dagen geleden opgehouden, en de hond blijft vrolijk en levendig. In huis is ze ontspannener geworden, en verder is ze uiterst opgewekt. We besluiten verder niets meer te doen en af te wachten hoe de volgende loopsheid verloopt.