Verdriet en homeopathie

Column uitgesproken op 7 maart 2012, Radio Voorst

Goeden avond dames en heren,

Vanavond wil ik u voorstellen aan drie bijzondere mensen en tegelijk ook weer heel gewonen mensen. Mensen die we dagelijks in de praktijk zien. Allemaal heel bijzondere mensen. Elk mens is heel bijzonder, gewoon om dat die is.

En in de homeopathie gebruiken we ook nog eens de bijzondere, opvallende, kenmerken van de mensen. Deze drie mensen lijden onder het verdriet na het verlies van een geliefde.

Eerst stel ik u voor aan mevrouw Jansen. Een donkerharige vrouw die snel praat, een beetje gejaagd. Ze zal ongeveer 50 jaar zijn. Ze zit onrustig op haar stoel. Haar gelaat is gespannen met soms een spiertrekkinkje. Ze is ook gespannen. Tijdens het consult van ongeveer anderhalf uur gaat ze drie keer naar het toilet. De klachten zijn dat ze niet tot rust kan komen, slecht slaapt en daardoor uitgeput is. Ik krijg de indruk dat er kort geleden iets ergs gebeurt is. Dat is niet zo; het is tien jaar geleden. Haar man is toen, na een slopende ziekte, overleden. Ze heeft hem verzorgd maar verwijt zichzelf dat ze het niet goed heeft gedaan. Van buitenaf gezien heeft ze het voortreffelijk gedaan. Regelmatig slaakt ze, onbewust, een diepe zucht. Huilen kan ze niet meer. De tranen zijn op. Thuis piekert ze veel. Mevrouw Jansen heeft het gevoel dat er een brok in haar keel zit; ze heeft geen eetlust en is afgevallen. Ze heeft ook nog last van zigzag flikkeringen in haar ogen en ze krijgt hoofdpijn van de rook van andermans sigaret. Na het overlijden van haar man is haar menstruatie acuut weggebleven. Opvallend is dat ze fruit helemaal niks vind, dat is altijd zo geweest.

Het bijzondere bij deze mevrouw is hoe zij na tien jaar haar verdriet beleeft en het lijkt dat ze het zo weinig verwerkt heeft. Het is alsof het gister is gebeurd.

Dit is het beeld van Ignatia. Met Ignatia 10MK en 50MK verzacht de heftigheid van haar verdriet en haar andere klachten. Ze heeft daarna nog twee andere middelen gekregen. De gesprekken in het homeopathisch consult zullen er vast aan hebben bijgedragen: ze staat nu heel anders in het leven.

Dan mevrouw Pieters, 65 jaar. Ze is bleek en heeft blauwe randen onder haar diep liggende ogen. Ook hààr man is overleden. Nu een jaar geleden. De zorg voor hem heeft haar uitgeput. Het is opvallend dat het haar juist geestelijk heeft uitgeput, pas veel later kwam de lichamelijke uitputting. Het is een soort lichte depressie waarbij de interesse voor van alles verdwijnt. De apathie staat op de voorgrond. Eerst vlakken de emoties af, daarna het denken. Slechte concentratie en woorden worden vergeten. Er is nogal wat haar uitgevallen. Ook heeft mevrouw Pieters vaak hoofdpijn, vooral bij de slapen, alsof haar hoofd wordt samen geperst. Zij houdt nu juist weer wel van fruit en van frisse dingen.

Mevrouw Pieters krijgt het middel Phosphoricum-acidum. Fosforzuur. In de homeopathie gebruiken we de zuren vaak bij uitputting. Het systeem is verzuurd. Vergelijk het maar met een sporter bij wie de spieren verzuren; die kan dan ook niet verder. Bij zuur hoort dus uitputting, maar ook denken we aan een zuur als mensen verzuurd zijn. Verzuur op het leven terugkijken. Niet met wrok, dat is ammoniak, nee, verzuurd. Teleurgesteld in het leven. De glans is er af en niks is meer leuk. In een zuur is het centrale atoom: waterstof. Waterstof is het lichtste atoom en wilt als het ware opstijgen, niet op de aarde zijn. Maar we zijn nou eenmaal op de aarde. Voor mensen die een zuur nodig hebben is het een hele klus om op de aarde te zijn. Ze hebben hoge idealen, en hoe hoger de idealen hoe sneller en groter de teleurstelling is. Ze lopen het gevaar te verzuren en uitgeput te raken.

Mevrouw Pieters krijgt Phosphoricum-acidum 200K, 1 keer per week. Haar belangstelling komt opvallend snel terug. Het verdriet blijft maar ze kan er veel beter mee omgaan.

Meneer Hendriks is een heel ander verhaal. Hij is 60 jaar en hij begint te dementeren. Althans, hij vergeet veel. Hij vergeet wat hij wil zeggen of wat hij gezegd heeft, wat er is gebeurd. Hij kan niet goed op de namen van voorwerpen komen en kan zich niet goed uitdrukken. Opvallend is dat hij de namen van personen redelijk goed kan herinneren. Hij maakt zich daar, begrijpelijk, grote zorgen om.

Hoe is dat zo gekomen? Een half jaar geleden is zijn vrouw overleden. Dat is heel verdrietig maar hij kan er goed mee omgaan. Het heeft tijd nodig, zegt hij. Als hij er over verteld komen er een paar tranen. Hij wil niet huilen. Dat doet hij wel als hij alleen is. Hij vindt het moeilijk om er over te praten en als iemand hem probeert te troosten weert hij dat af. Als een bekende een arm om hem heen slaat barst hij in snikken uit en het lucht helemaal niet op. Hij verwerkt het in stilte; je moet het toch zelf doen.

Hij slaapt slecht maar is niet extreem vermoeid. Soms heeft hij erge hoofdpijn, alsof er 20 hamertjes in zijn hoofd kloppen. Vooral nadat hij in de zon heeft gelegen is het erg. Verder is hij dorstig en houd van hartige dingen, vis, spaghetti en bittere groenten zoals spruitjes en witlof.

Meneer Hendriks krijgt Natrium-muriaticum, natrium-chloride, keukenzout dus. Homeopathisch is dit een fantastisch middel voor het oplossen van verdriet. Oud verdriet, heel oud verdriet, stil verdriet, onderdrukt verdriet. Zout is een heel goed conserveermiddel. Het conserveert het verdriet. Het verdriet wordt veilig vastgehouden. Het verhard en ook de mens verhard. Denk aan het verhaal van de vrouw van Lot, een verhaal uit de bijbel. De stad Sodom, waar ze zo gelukkig leeft, wordt verwoest en ze mag niet omkijken naar de brandende stad. Ze kijkt wel achterom en verandert in een zoutpilaar. Ze staat er nog altijd. Het homeopathische middel dat gemaakt is van keukenzout lost het vastzittende verdriet op. Er komt meer ruimte. Het emotionele, het geestelijke of mentale en het lichamelijke systeem gaat weer stromen.

Meneer Hendriks krijgt 1 keer per week een granule Natrium-muriaticum 200K. Na zes weken stapt hij monter en met zijn armen omhoog de spreekkamer binnen, blij uitroepend: “Ik ben er weer.” Zij geheugen werkt weer als vanouds.

Ignatia, Phosphoricum-acidum en Natrium-muriaticum zijn heel bekende middelen voor klachten na verdriet. Er zijn er echter veel meer. Jammer dat het zeker niet altijd lukt om het juiste middel te vinden; maar als we het vinden zien we vaak kleine wondertjes.

We blijven studeren, dank voor uw aandacht.